MEMORABILIA

ni E. San Juan, Jr.



Niligawan kita sa harap ng dyukbaks….
Haiskul pa ako noon, barkada ko’y nagbabad sa isang bar sa Blumentritt….
Lubhang maalikabok ang boses mo—
“You don’t have to say you love me….”
Kidlat, hindi ito mabangong bangungot!
Sa imburnal sumisingaw ang paos na dasal ng mga uwak
tinutukso ang binging komposer ng EROICA--
Sa labi ni Ginger Spice dumudungaw
ang bagwis ng langay-langayan
“left only with a memory….”
Naku, anong asim—
Naligaw na tinig ay isang mainit na daliring kumikiliti sa aking pilipisan—
buntong-hiningang bumabangon sa panaginip
(Sinong sasagip ngayon sa mga nabaon sa Payatas?)

Alikabok sa tagsibol ng ating kabataan
nalulusaw sa erotikang bibig ni Dusty
Kidlat, tahimik ang alingawngaw ng kulog--
“you don’t have to say….”
Unti-unting umaagos mula sa imburnal:
mga taludtod na nilagas sa lalamunan ni Vladimir Mayakovsky—
awit na hindi madinig ng nanliligaw na makata
sa isang bar sa Pasay noong 1953
habang humihigop ng salabat
sa panahon ng rebelyon ng mga Huk at digmaan sa Korea—
Ang apoy ng himagsikan noon
ay sinag lamang ng neyong dagitab sa mga putahan.
Naligaw ako sa paggunita kay Dusty Springfield—“You don’t have to say….”
birheng nililigawan ng mga bugaw….
Habang nagagalak sa paglunsad ng mga Pulang Hukbo
ng bagong istratehiya sa pananakop sa lungsod ng mga pasista
habang sila’y nahihimbig sa uyayi ng
mababangong bangungot ng terorismong istetsayd….

Paalam, Dusty…. Nabuwag na ang bar sa Pasay…. Naligaw ang nanliligaw
sa dalampasigan ng iba’t ibang bansa
sa Kanluran at Hilaga…. Ay, naku, kailang umaga kaya tayo gigisingin
ng taghoy
ng mga puting buwitre
at maputlang uwak?